Waarom heb ik behoefte aan structuur?

Structuur is voor mij een manier om controle te krijgen over mezelf en mijn omgeving; om tijd te besparen en om orde te brengen. Net als gewoontes en routines, bevrijdt het de geest van ‘rommel’. Wanneer er geen structuur is, kan ik door alle prikkels het overzicht niet bewaren. Deze prikkels staan de productiviteit in de weg. Wanneer ik helemaal ‘losga’ in mijn gedachten, komt er niks uit mijn handen. Het denken staat het doen in de weg.

Daarnaast heeft de behoefte aan structuur ook te maken met het fenomeen ‘keuzestress’. Tegenwoordig staat de moderne mens namelijk voortdurend voor een keuze gesteld. Keuzes waar mensen aan het begin van de vorige eeuw in veel kleinere maten mee te maken hadden. Vroeger werd je identiteit immers bepaald door waar je vandaan kwam, je plaats in de gemeenschap, je werk of geloof. Deze structuren zijn verdwenen. Tegenwoordig mag je geheel zelf bepalen wie je bent en wie je wilt zijn. Het is de ultieme autonomie, en dat voelt wel eens als een enorme druk.

Het patroon van twijfel kan alleen worden doorbroken door daadwerkelijk iets te doen. Wie je bent en dus wat je wilt is wat je doet. Keuzestress is dan ook vaak een vicieuze cirkel: als je niet zeker weet wat je wilt doen, durf je geen keuzes te maken en weet je dus ook nooit wat je wilt! Daarbij ben ik ervan overtuigd dat je soms wel eens ‘gedwongen’ moet worden om dingen te doen.

Tot slot heeft ook onze snel veranderende maatschappij invloed op deze behoefte naar structuur. De media, nieuwe technologische ontwikkelingen: de wereld staat immers nooit stil. Al lijkt deze ‘snel veranderende maatschappij’ door de komst van corona wel stil te staan, is dit niet het geval. Juist nu door het wegvallen van ritme en houvast in onze dagelijkse (simpele) routines is structuur belangrijker dan ooit. Iets wat kan helpen is jezelf nieuwe gewoontes aan te leren en van tevoren te bedenken, wat je gaat uitvoeren.