Fotograferen is voor mij ook een manier om te structureren. Het grip krijgen op mijn omgeving en het zoeken naar de details in de alledaagse schoonheid.
Ik ben al een langere tijd gefascineerd door een bepaalde soort fotografie, eerst dacht ik dat het thuis hoorde binnen het ‘minimalisme’. Maar toen ik, een paar weken terug, las over ‘miksang’ oftewel ‘contemplatieve fotografie’, viel voor mij alles op z’n plek.
Voor mij is fotograferen veel meer dan het schieten van dat ene plaatje. Fotograferen zorgt ervoor dat ik vrijkom van het vele denken, onbevangen kan kijken en daardoor meer ga zien. Ik zie het als het waarderen van datgeen om me heen.
Miksang/ contemplatieve fotografie
Miksang is een vorm van contemplatieve fotografie die ons vraagt onze wereld op een nieuwe manier te zien. Het is niet een foto ‘schieten’, maar het beeld ‘ontvangen’.
“Miksang fotografie gaat over het schoonmaken van de lens van je oog. We denken vaak de wereld te kennen, waardoor we deze met oogkappen betreden. In plaats van met een nieuwsgierige niet vooringenomen blik, zoals die van een kind, elke keer weer opnieuw te zien en te ontdekken.”
“Miksang foto’s krijgen vaak het label van minimalistisch, maar dit is niet waar. Als je het proces goed doorloopt geeft de foto precies weer wat jou deed stoppen en raakte, niets teveel en niets te weinig, geen ‘ruis’.”(Betty van Engelen, fotografie, 2020)
Het vertragen, letterlijk langzaam wandelen en vertrouwen op visuele waarnemingen. Onze ogen, ons hart en onze geest weer op één lijn brengen en verbinding maken met onze directe omgeving.
Miksang fotografie is een vorm van mediteren. Een manier van loslaten. Ontwikkelen van kalmte in een onrustige wereld. Pauzering in het vele denken. Zonder oordelen kijken. Genieten van alledaagse schoonheid. (Hèlen Vink – Miksang Fotografie, z.d.)
