Tijdens een wandeling op de Waalbandijk trok een historische, industriële plek mijn aandacht. Deze plek, genaamd De Klef, is een oud pakhuis met weegbrug gebouwd in 1931.
Geschiedenis De Klef
Van 1931 tot 1982 is De Klef in gebruik geweest als depot van de boerenbond.
In de twintigste eeuw begon men met het stichten van zuivelfabrieken en kort daarna werd de in- en verkoop van landbouwproducten opgestart. Door deze groei was er een gebouw nodig die een regionale functie zou krijgen.
CHV (Coöperatieve Handels Vereniging te Veghel) koos voor de locatie in Beneden-Leeuwen vanwege de mogelijkheid tot transport via schip. Het pakhuis, De Klef, was hierdoor per binnenschip bereikbaar. De enorme kraaninstallatie maakte het laden en lossen van de schepen naar het pakhuis mogelijk. (Heemkundevereniging “Leeuwen”, z.d.-a)
De kraanbaan
De kraaninstallatie, ook wel kraanbaan genoemd, bestaat uit een stalen vakwerkconstructie van profielijzer met geklonken verbindingen. Om producten te vervoeren werd er een elektrisch aangedreven lorrie, voorzien van een bedieningsruimte voor de kraandrijver, in de rails van de kraanbaan gehangen. (Heemkundevereniging “Leeuwen”, z.d.-a)
Doordat De Klef is afgesloten met een hekwerk kon ik tijdens mijn wandeling niet dichtbij komen. Ik besloot dan ook bij thuiskomst via Google Maps te kijken of ik er via een andere weg kon komen. Toen ik ontdekte dat die mogelijkheid er was ben ik teruggekeerd om de plek vast te leggen.
Het reageren op een omgeving, zoals deze, deed me denken aan Graphic Surgery, een Nederlands kunstenaarsduo. Het werk dat zij maken is geïnspireerd op het industriële, stedelijke landschap met in het bijzonder het strikte functionele karakter van staalconstructies, steigers en bouwkranen. Op mijn research pagina heb ik al eerder wat geschreven over Graphic Surgery. Dat vind je hier.
Van kraanbaan naar grid
Van grid naar alfabet
Op het grid dat ik creëerde van de kraanbaan, ontdekte ik vele letteropties. Te veel zelfs. Bij bijna iedere letter kon ik wel meer dan drie opties bedenken.
Ik vroeg mezelf af hoe dit kwam. Dit heeft alles te maken met ‘doorlopende stramienlijnen’. Als je de foto bekijkt zie je enkel naar boven wijzende driehoeken gevangen in een rechthoek. Maak je hier een grid van, lopen de lijnen door, waardoor er meerdere lijnen ontstaan.
Maar waar ligt nou eigenlijk de grens dat er té veel opties zijn? Voor mij was dit grid te uitgebreid omdat ik de opties niet meer kon overzien. Er heerste een gevoel van chaos. Hierdoor moest ik keuzes maken, maar ik wil mezelf juist beperken in het maken van keuzes. Mijn vraag aan mezelf was dan ook, hoe ver moet ik een grid inperken om goede keuzes te maken?
Ik heb ervoor gekozen om me te focussen op de foto van de kraanbaan en de doorlopende lijnen weg te denken. Op deze manier wordt het karakter alleen maar zichtbaarder en de keuze-opties minder. Onderstaande alfabet resulteerde hieruit.
