Tijdens mijn gesprek met Jaap op 9 maart bespreek ik mijn designmethode en de eerste experimenten daarbij.
Volgens Jaap heb ik een interessante methode te pakken maar kan deze extremer. “De connectie met de omgeving en het grid kan je veel breder trekken. Een grid hoeft namelijk niet per se symmetrisch te zijn. Een grid kan ook random zijn.” Hij denkt dat deze extreme symmetrie mij tegenhoudt om dingen te ontwerpen die radicaler zijn. Wat als je de grens gaat opzoeken van deze methode? Kan je er dan nog een alfabet uithalen? Dan heb je iets wat past bij die specifieke plek. Wat alleen gemaakt is bij die plek. Daarmee ga je de structuur echt uit iets halen. Iets wat misschien van zichzelf nog geen structuur heeft. “Jij hebt structuur nodig, jij wilt graag structuur aanbrengen, maar de wereld is geen grid. Niet alles is rechtlijnig.”
Noramoji
Ik vind het interessant om te reageren op iets wat er al is. Dit gegeven doet Jaap denken aan Noramoji. Een project door drie Japanse vrienden die zoeken naar de schoonheid in ongecompliceerde, maar nostalgisch charmante lettertypes op gevels van winkels.
“We can find a lot of font in old towns. Those may not be so sophisticated but has unique charm. In this project, we named such characters “NORAMOJI”. We aim to “Find > Analyze > Reproduce” them. Users can intall and use the font.” (Noramoji, z.d.-b)
Van verlaten stoel naar lettertype
Met bovenstaande informatie en de regels van mijn vorige designmethode als basis, ben ik aan de slag gegaan.
Tijdens een wandeling kwam ik deze verlaten stoel tegen in een waterplas dicht bij mijn huis. Ik fotografeerde het omdat ik het een interessant beeld vond. Ik zag er al meteen een letter in, namelijk de letter ‘R’. Maar door het beeld verder te analyseren en er een grid op te creëren zag ik er nog veel meer in. Zelfs een heel alfabet.
